Bij wijze van experiment heb ik de reconstructie in Trouw (9 november) van de rellen in Amsterdam van afgelopen woensdag en donderdag op alternatieve wijze gelezen. Ik verving Maccabi-hooligans uit Israël door Dortmund-hooligans uit Duitsland, om eens te zien wat ik dan voor moreel oordeel zou vellen. Na afloop van dit experiment kon ik niet anders dan Stephan van Baarle (Denk) gelijk geven dat de reacties van politici op de gebeurtenissen in Amsterdam buitengewoon hypocriet zijn, en erg laf.
Tijdens mijn experiment las ik dat een groep Dortmund-hooligans een Palestijnse vlag van de gevel van een kraakpand op het Rokin haalde waarbij ze ‘Fuck you, Palestine’ scandeerden. Vervolgens las ik dat deze hooligans op de Dam een Palestijnse vlag in brand staken en een taxi vernielden. Ik probeerde me voor te stellen hoe de sfeer in Amsterdam op dat moment was. Er is daar veel sympathie voor, en intens medelijden met de Palestijnen in Gaza omdat het Israëlische leger daar al meer dan 40.000 burgers heeft gedood, een veelvoud daarvan ernstig heeft verwond, en daarbij de Gazastrook onbewoonbaar heeft gemaakt. Gezien het grote aantal boze betogingen en demonstraties tegen het genoemde disproportionele oorlogsgeweld kan alleen het noemen van Israël of Gaza in Amsterdam al de vlam in de pan doen slaan.
Ik las in mijn reconstructie dat op donderdagmiddag een grote groep Dortmund-hooligans in een zogeheten fanwalk naar het Centraal Station zwaar vuurwerk afstak en liederen zong met anti-Arabische en anti-Palestijnse teksten, waarin geweld tegen Arabieren werd verheerlijkt. Vervolgens las ik dat de minuut stilte in het stadion ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de overstromingen in Spanje door de Dortmund-hooligans werd verstoord met gefluit, geschreeuw en vuurwerk.
De reacties bleven niet uit. In de nacht gingen op sociale media oproepen rond om Dortmund-supporters op te zoeken in de binnenstad en op verschillende plaatsen werden zij slachtoffer van mishandelingen, en sommigen van hen werden gedwongen om ‘Free Palestine’ te zeggen.
Het zoveelste voorbeeld van onacceptabel voetbal gerelateerd geweld, dacht ik. Onverstandig en verwerpelijk van die Dortmund-hooligans om zo openlijk mensen te provoceren en te beledigen in een zo licht ontvlambare stad, en verwerpelijk van die Amsterdamse hooligans om met geweld te reageren.
Maar toen las ik tijdens mijn experiment de reactie van Geert Wilders: “Het lijkt op een klopjacht op Duitsers in Amsterdam. Arresteer en deporteer het multiculturele tuig dat Dortmund-supporters heeft aangevallen in onze straten.’
Ik viel van mijn stoel. Ziet Wilders de bezoekende hooligans als onschuldige lammetjes en de Amsterdamse hooligans als agressieve wolven?
Maar goed, het ging dus niet om Dortmund-hooligans; het betrof hooligans uit Israël. En dat is natuurlijk het excellente moment voor Wilders om de antisemitische troefkaart te spelen voor eigen politiek gewin. “Die multiculturele Amsterdammers waren antisemitisch. Ze hebben geweld tegen die Maccabi-hooligans gebruikt, puur en alleen omdat die hooligans Joden waren.” En in een adem gaat Wilders door met zijn politieke agenda: “Deporteer het multiculturele tuig.” en “Halsema moet aftreden.”
Maar helaas buitelden ook andere politici over elkaar heen om deze incidenten als antisemitisme te brandmerken, doodsbang als ze zijn om voor antisemiet te worden uitgemaakt. Schoof belde zelfs met Netanyahu om hem ervan te verzekeren dat de aanvallers worden ‘opgespoord’ en ‘vervolgd’. Geen woord over het schandelijke gedrag van de Maccabi-hooligans zelf. Gaat Schoof de volgende keer Erdogan opbellen als die boos is omdat Feyenoord-hooligans na geweld van Fenerbahce-hooligans op ‘Turken-jacht’ zijn gegaan, zoals men dat in die kringen kennelijk noemt? Noemen we dergelijke incidenten dan geen hooliganisme meer, maar anti-Turks geweld of anti-Turkisme?
Nu antisemitisme steeds meer wordt gebruikt als wapen voor de eigen politieke agenda, raakt het steeds meer zijn universele morele kracht kwijt. Vroeger waren we het allemaal eens over de verwerpelijkheid van antisemitisme, van welke politieke gezindte je ook was. Momenteel heeft antisemitisme echter een status gekregen zoals communisme in de VS. Als je nu over een beschuldiging van antisemitisme hoort, dan denk je: welk politiek doel streeft de beschuldiger na, welke tegenstander wil hij monddood maken, en hoe denkt hij hier zelf beter van te worden? Met moraal heeft het helaas nog maar weinig te maken.
